ΕΝΑ "ΒΟΥΝΟ" ΜΕΣΟΠΕΛΑΓΑ, ΕΝΑ ΣΚΑΘΑΡΙ ΛΑΘΡΕΠΙΒΑΤΗΣ ΚΑΙ Ο ΑΝΕΜΟΣ ΦΛΕΡΤΑΡΟΝΤΑΣ ΑΔΕΞΙΑ ΤΟ "ΒΟΥΝΟ" ΜΕΣ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ και ... ΔΕΛΦΙΝΙΑ!
Σουπ Γκαλεάνο: Αποσπάσματα από τα "ημερολόγια καταστρώματος" του Δον Ντουρίτο της Ζούγκλας Λακαντόνα... λαθρεπιβάτη στο "ΒΟΥΝΟ"
"...Ένας άνεμος λάγνος, σάτυρος από σύννεφα και ριπές, κυνηγούσε το Βουνό, μαγεμένος από την ταλάντευση της πρύμνης. Η cumbia αντί να μετριάσει την επιθυμία και τον πόθο, τα φούντωνε κι άλλο κι έτσι μεγάλωναν και αυξάνονταν. Αδέξιος και βιαστικός, σαν νεαρός αγαπητικός, ανατριχιάζοντας από λαγνεία, ο άνεμος διακινδύνευσε ένα χαστούκι. Κι έτσι έσκισε τα κιτρινισμένα από την αλμύρα και το νερό πανιά, με τα οποία το πλοίο προστάτευε το πολύτιμο φορτίο του.
» Ντροπαλό το Βουνό αναζήτησε απάγκιο και διακριτικότητα για να μαντάρει τη φορεσιά του. Και αναλογιζόταν: "Ο άνεμος πρέπει να μάθει ότι ο πόθος και η επιθυμία πρέπει να είναι αμοιβαία, αλλιώς ληστεία και όχι αγάπη θα 'ναι"...
[...Αφήγηση που έστειλε ένα όν, εκπληκτικής ομοιότητας με σκαθάρι - που ταξιδεύει λαθρεπιβάτης στο Βουνό. Τα μέλη του πληρώματος έχουν δοκιμάσει τα πάντα για να το πιάσουν. Δεν το έχουν καταφέρει. Τις φορές που καταφέρνουν να το στριμώξουν, το ζωύφιο τούς μαγεύει με ιστορίες και θρύλους για πράγματα τρομερά και υπέροχα, ιστορίες που έχουν γίνει και ιστορίες που είναι να γίνουν. Όταν το πλήρωμα βγαίνει από την έκσταση, το σκαθάρι έχει ήδη σκαρφαλώσει στην κόφα [κόφα, παραπέτο: ξύλινη κατασκευή στους σταυρούς των καταρτιών που χρησίμευε ως παρατηρητήριο] του πλοίου και από εκεί απαγγέλλει ποιήματα σε διάφορες γλώσσες, εκτοξεύει απειλές και κατάρες και προκαλεί την Λερναία Ύδρα με μια οδοντογλυφίδα για δόρυ και με ένα πλαστικό καπάκι από κάποιο μπουκάλι για ασπίδα. Ιδού η διήγησή του:
«Πιο πολύ κι από το να πλέει, το Βουνό μοιάζει να χορεύει πάνω στη θάλασσα. Όπως σε ένα μακρύ και παθιασμένο φιλί, ξεκόλλησε από το λιμάνι και έβαλε πλώρη για έναν προορισμό αβέβαιο, γεμάτο δυσκολίες, προκλήσεις, απειλές και κόντρα καιρούς.
» Μια cumbia το συνοδεύει, του σημαδεύει το βήμα και την απόσταση. Ένας κατάπληκτος ήλιος σταματά, για να κοιτάξει καλύτερα τους γοφούς που τους καλεί ο ρυθμός. Ένα φεγγάρι, χλωμό από ζήλεια και οργή, χάνει το ρυθμό με το τελευταίο και αισθησιακό χτύπημα της παλάμης...]
Διαβάστε τα δύο τελευταία ανακοινωθέντα από την πορεία του πλοίου Λα Μοντάνια (Το Βουνό) εδώ